Çoğul yalnızlıklarımızın başlangıç tarihiydi
Annelerimizin kordon bağının kopuşu
Ellerimiz herkesten daha küçük
Gözlerimiz ışığı almaya biraz daha nazlı
Saçlarımız kollarımızı bağlayacak kadar uzundu
Yaşamak uğruna sevgi taşırdık kalbimize gülücüklerimizle
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
