Gitme // Etme Şiiri - Fizikçi Ahmet

Tanımadığın, bilmediğin yerlere gidiyorsun.
Derdi bana bırakıp, dermanını saklayıp, gitme.

Birden gülüyorsun, ağlamaları unutuyorum.
Adım gibi biliyorum, gideceksin benden, gitme.

Hüzün dolsun, gülüşünün yağmadığı gecelere.
Ayı avcunda saklayıp, güneşi soldurup, gitme.

Nazar değmesin diye bakmaya kıyamazdım sana.
Sense insanların gözlerine değiyorsun, gitme.

Gönlümün sultanı, beni gözünde yaşatan kişi.
Aydınlık yolun sonunda, kör bırakıyorsun, gitme.

Kalbin güller saçar, nefesin baharı getirirdi.
Kaç bahar geçti, saymıyorum artık ayları, gitme.

Nasıl çaldın benden beni, bırakmadın bana seni.
Sensiz yaşayamam, canıma kastediyorsun, gitme.

Bahçende açan çiçekleri görmezden geliyorsun.
Güneş sarısı papatyalardan taç yapayım, gitme.

Bülbül bizi görünce, kahrından ötmeyi unutmuş.
Başım döner seni öpünce, nasıl unuttun, gitme.

Seyrederdim hep ben seni, sen yanımda yokken bile.
Kalbimi çalıp, ruhumu gömmek istiyorsun, gitme.

Her gün sevmesen de beni, bazen sarılır, koklardın.
Yüzünü çevirip, kapıları çarpıyorsun, gitme.

Cehennem ateşinde bile, sayıklarım adını.
Cenneti yok edip, gözyaşlarımda yanarken, gitme.