Gitme…! Şiiri - Refika Doğan

-Sanır mısınız ki ölüm, salt bedenin toprağa kavuşmasıdır! Ölesiye sevmelerde ölümle eşdeğerdir bu gitmeler, geride kalan için...-

Gitme, kal ne olur!

Sen
Yaşamımın adıyken,
Mutluluğun tadı sen …
Nefesimle yudum yudum
Ciğerime dolan…

Sen
Tutunduğum dalımken,
Öz suyumda canım sen…
Direnip tutunmak varken;
Gitmek niye?

Niye bu kahırlı gidiş?

Kim budadı dallarını,
Yüreğini kim kanattı...
Dillerini acıtan kim?

Gitme…Yine de gitme!

Beni öksüz
Beni aşksız
Boynu bükük bırakma!
Darılırım
Kırılırım
boğulurum sensiz!

Hep korkardım, biliyorsun; geç bulup tez yitirmekten!
Gitme,
Koyma beni buralarda!
Dallarımı kırarlar,
Kanadımı yolarlar!
İllâ gideceksen aşkım, al…
Götür beni de, gideceğin yere!

Bu şehir seninle ışır,
Seninle anlam taşır sokaklar.
Olmadığın yerde can susar,
Öbek öbek üşür umutlarım.
Kanar yüreğim
Tenim yanar
Gitme!

İnat edip gidersen
Dururum ardından dimdik!
Ama yarım ama ruhsuz…
Yaşamak dediysem hani; yolunmuş kanadı
Kolsuz...

Gitme!

Gitme sevgilim,
Can özüm gitme!

Karagözlerine
Şirin sözlerine
Yüreğine hasret…

Hayat denen cendereye
Karakız'ı atıp gitme!

Gitme…

Refika Doğan-Antalya-Eylül 2008