Git Şiiri - Harun Ertaş

Susmak için daha erken,
Gülmek için bir sebebim yok
Seni içten bu kadar özlerken
Hiç unutacak bir niyetim yok

Zor... İnan sıkıyor artık biliyorum
Biliyorum da sensiz olmuyor
Benim de gitmeye hevesim var
Ama seni bırakacak gücüm olmuyor

Sen yokken sabahın beşindeyim
Yanımdayken de sen yoruluyorsun
Sıkışan bir zamanın içindeyim
Ben hala sen seviyorsun diyorum

Bir mevsim olduk seninle
İki mevsimde hayat bulup
Son ikisinde de
Ölüp tekrar tekrar diriliyoruz

Seni de anlıyorum, seni de
Çölünde açmış bir karanfil gibi
Sana da çevrene de zarar veriyorum
Ama bir türlü bu çölde kuruyamıyorum

Senin de gitmek için nedenin var
Neden hala gitme düşüncen yok
Oysa ki solan her yaprak
Bir gün dalından kopuyor

Git, benim senden gitmemi bekleme
Ben çoktan kök saldım sana
Bir dalımı toprağından çeksem
Daha nice dallar yerin altında kalıyor

Her şarkı, her söz seni hatırlatıyor
Aslında neden de sebepte yok
Gönlümde zihnimde aynı fikirde
Seni düşünmeden edemiyor

Ben demirden sert bir kayayım
Kırsalar binbir taş olacağım
Onları da kırsalar;
Milyonlarca topraktan bir parça olacağım

Bitmiyor hiç bu sevdam
Bir tutam karabiber serpip
Soğutmaya çalışsalar;
Acıya bile hayran kalacak yerdeyim

Biliyorum... Kapılar kapalı
Seninde kapımı çalıp,
Gelip kapı deliğinden bakmaya
Hiç hevesin kalmadı

Biliyorum gitmen için,
Defalarca istenmeyen yol gösterdim
Ama bir sorsan,
Senin kendi ruhumdan can veririm