Ve;
Ve sen gidiyordun, arkanda yalnız bir adam, bir kalem ve bir kağıt bırakıp gidiyordun...
Gidiyordun ve ardına bile bakmıyordun, gözlerime bakmadan, adımlarını saymadan, bana bir hoşçakal bile demeden gidiyordun...
Sanki ben hep orada kalacakmışım, hayata küsecekmişim, bir daha asla yazmayacakmışım gibi gidiyordun...
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta