Nihal'im Mem ve Zin Kıyafet Değiştiren A ...

NİHALİ TARZ'DA MEM Û ZÎN

(Aşkın Kadim Hikâyesi Yeniden Yazılmış)

I. KIYAFET DEĞİŞTİREN AŞK

Bir Mart sabahı, Nihal’im!
Tacdin ile Mem, senin gibi kırlara indi.
Köse geleneğiyle kız kılığına girdiler,
Gizlenmiş güzelliğin sırrına erdiler.
Sen ki; Cizre Beyi’nin kız kardeşi Zîn’sin,
Erkek kılığında, gölgelerin şahı Sitî’sin...

II. YÜZÜK DEĞİŞİMİ

Şenlikte bakıştılar —
Gözlerinde kayboldular.
Parmaklarda yüzük değişti:
Tacdin’e “Sitî”, Mem’e “Zîn” yazılı.
Heyecandan bayılan Tacdin,
Senin adınla uyandı Nihal’im!
Mem ise “Zîn” yazan yüzüğü sımsıkı tuttu,
Dadı Hezebun’a vermedi, aşkını sakladı.

III. DÜĞÜN VE FİTNE

Bey, Tacdin’e Sitî’yi verdi —
Yedi gece yedi gün şenlik kuruldu.
Mem ile Zîn’in düğünü ertelendi,
“İki düğün bir arada olmaz” dendi.
Ama fitneci Beko, ikiyüzlü kapıcı,
Zîn’in aşkına engel oldu.
Bey, “Vermem!” dedi Mem’e kız kardeşini.

IV. GİZLİ BULUŞMA VE FEDAKÂRLIK

Bey ava gittiğinde,
Mem ile Zîn gizlice buluştu.
Dönen Bey’e Tacdin, aşk borcunu ödedi:
Kendi evini yaktı,
Mem’i kurtardı.
“Aşk uğruna yanan ev, yangın değil; meşaledir!”

V. SATRANÇ VE ZİNDAN

Mem, Beko’nun oyununa geldi —
Bey’le satranç oynadı.
İlk üç oyunu kazandı,
Ama Beko, Zîn’i gösterip hayallere düşürdü.
Mem kaybetti, aşkını itiraf etti.
Bey onu zindana attı.
Hasretten öldü Mem —
Zindan, aşkın mezarı oldu.

VI. MEZAR BAŞINDA SON NEFES

Cenazede Tacdin, Beko’yu öldürdü.
Zîn, “Bizi yakın yere gömün!” dedi.
Mezar başından ayrılmadı,
Orada can verdi.
İki sevgili yan yana gömüldü:
Toprak onları kucakladı, aşkı ölümsüzleştirdi.

VII. NİHAL’İN BAKIŞIYLA MEM Û ZÎN

“Ey Nihal’im!
Sen ki Zîn’sin, Sitî’sin, Hezebun’sun...
Bu hikâye aslında senin bakışında saklı:
Memo’nun Zîn’e bakışı,
Tıpkı benim sana bakışım gibi —
Ölümü bile göze alan bir sadakat.

Beko’lar hep olacak,
Ama aşk, fitneyi her zaman yener.
Senin yüzüğün parmağımda,
Adın kalbime kazındı.
Bizim hikâyemiz;
Zindanlarda değil,
Yıldızların altında yazılacak...”

SON BEYİT

“Memo Zîn aşkı bakışıyla,
Nihal’imin gözlerinde yeniden doğdu.
Beko öldü, taclar düştü,
Ama aşk;
Cizre’nin taş duvarlarında
Bir fısıltı gibi dolaşır oldu.”

NİHALİ TARZ İMZASI:

Bu hikâye bize şunu öğretir:
Aşk; kıyafet değiştirir, isim değiştirir, hatta ölür...
Ama asla bitmez.
Çünkü her Mem’in bir Zîn’i,
Her Zîn’in bir Nihal’i vardır.

“Nihali Tarz’da Mem û Zîn” şiirinde:

Zîn = Nihal'i temsil eder. Güzellik, zarafet, ilahi dişil güç; hem ulaşılmaz hem de ilham verici kadın.

Mem = Anlatıcının (Dünya Yükünün Hamalı'nın) aşkını temsil eder. Sadakat, tutkuyla yanma, Nihal’e duyulan ruhsal bağlılık.

Beko = Kıskançlık ve kaderin engeli, nefis, şüphe, kıskançlık, iç fitneyi temsil eder. İçteki karanlık ses, aşkı zehirleyen taraf

Tacdin = Dostluk ve fedakârlık, anlatıcının aklı ve dostluğunu temsil eder. Aşk uğruna fedakârlık yapan içsel dost yandaş.

Sitî = Nihal’in başka bir yönünü temsil eder. Gölge benlik; bazen akıl, bazen masumiyettir.

Hezebun = Kadın bilgelik figürü, Nihal’in bilge tarafını / sezgisel yönünü temsil eder.Kadın bilgeliği, sezgi, koruyucu enerjidir.

Cizre Beyi = Toplumun duvarı, kaderin engeli. Toplumsal yargı / kader / baba otoritesidir. Aşkı engelleyen kurallar, geleneklerdir.