Tarlada çobandım daha çocukken,
Her gün dayak yerdim Gildik Mehmet’ten.
Deli dolu çocuk, biraz uçukken,
Hep aman dilerdim Gildik Mehmet’ten.
Döverdi de beni, severdi amma,
Kızması geçici, benzer yalıma.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
