Gidiyorsun Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Gidiyorsun

Ve gidiyorsun işte
Hem de omuzlar üzerinde
Bir daha geri dönmemecesine
Gidiyorsun…

Bizlerden yüreğimizi çalarak
Herkesten bir şeyler alarak
Hatıralarda bıraktığın izlerden silinmeyerek
Gidiyorsun…

Bir veda bile etmeden
Geride bıraktıklarını düşünmeden
Egoistçe ama isteksizce
Apansız gidiyorsun…

Çocuk ruhumla
Camların içindeki esrarı ararken
Sense o esrarı çözerek
O’na doğru gidiyorsun...

Gidiyorsun
Seni son bir kez olsun göremeden
Sana son sözümü söylemeden
Gitme kal diyemeden, apansız gidiyorsun...

Hoş söylemiş olsam da beni dinlemezdin ya
Bilir misin, sevdalar yakar insanı
Vurur hasret zincirlerine de
Ateşlere atar adamı
Geceler sabahı vurur
Bazen zaman durur
Hülyalar sel olur da
Söndürmez yürekteki yangını
Ve sen ateşe benzin dökerek apansız gidiyorsun...

Söyle, yalnız bırakmak var mıydı böyle
Ne konuşmuştuk, nasıl anlaşmıştık seninle
Kurt kapanlarının arasında
Bizi böyle yalnız bırakmak yakışır mı sana, söyle
Ama dinlemeden hiç bir şeye aldırış etmeden
Apansız gidiyorsun işte…

Damarlarımda kanım yanıyor
Yüreğimi yakıyor
Bak göz yaşlarım bile sıcacık
Hani kıyamazdın, dayanamazdın sen
Damla, damla akan gözyaşlarıma
Taş yürekli sende…

Aldırmadan gidiyorsun işte
Bir veda bile etmeden hem de
Peki öyle olsun
Vur, vur be babalık
Bir de sen vursan ne olur
Bu beden yürek yangınlarında kavrulur
Gurbet denen dünyanın
Meçhul karanlıklarında kaybolur
Madem ki gidiyorsun, öyle istiyorsun
Ne diyeyim, senin dediğin gibi olsun
Ama unutma ki sen giderken
Böyle apansız terk ederken
Vefasızlara, yılan yüzlü yalanlarla
Vurulmaya terk ettin bizi
Bütün bunlardan sonra
Sana söyleyebileceğim tek söz
Yolun açık olsun, güle güle...

©
Şubat 2000
Losser