Nazlı bir rüzgar gibi esersin bu çorak gönülde,
Varlığın vuslat, yokluğun bir Mecnun çölümde.
Hüznümün sinesinde, gecenin köründe,
Gidişinin ardından yokluğun kaldı benimle.
Her yeni günle kanar, kapanmaz bu yara;
Eşlik ediyor bana tanımadığım sanrılar.
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta