Gidenin Zorluğu Şiiri - Furkan Enes Abça

Elbette kolay, öyle bir ânda çekip gitmek.
Zor olan, birlikte konuşup anlaşabilmek.
Dertlerin üstesinden beraber gelebilmek.
Yoksa gitmek zâten kolay, aslâ değil ki zor.

Zor olan nedir, bilmem acabâ anlar mısın?
Gidersen arkanda kalan kimdir, tanır mısın?
Her kimse bile hâli nicedir, duyar mısın?
Bilemezsin; çünkü bilmemek kolay, bilmek zor.

Kemirecek tırnak bekler bilenmiş dişlerim.
Gittiğin' bilsem bile seni arar gözlerim.
Hattâ mütemâdiyen gitmediğin' düşlerim.
Çünkü seni düşleyebilmek görmekten de zor.

Nedir bu çektirdiğin, bilmem ki neyin nazı?
Hem de şurada çoğu bitip kalmışken azı.
Aldırdın elime acıyla ilhâmlı sazı.
Seninle konuşabilmek nâmelerden de zor.

Gecenin bir vakti aldım elime kalemi.
Düşündüm kendi hatâmı ve ne ettiğimi.
Sen de bir şey söyle, bütün suç yalnız benim mi?
Eğer susarsan olur benim için daha zor.

Sâniyeler geçtikçe pişmanlığım artıyor.
Boğazımı sıkıyorlar, göğsüm daralıyor.
Kalbim beynime karşı isyân edip atmıyor.
Anlaşılan o ki artık yaşamak bile zor.