Yok...
Böyle ayrılık olmaz...!
Ardına bakmadan giderken peşinsıra kaç tane beni öldürüyorsun; farkında mısın...?
Her sustuğunda,ismimdeki sessiz harflerden vazgeçtim.
Her uzattığımda ellerimi,tutamadığın ellerimden nefret ettim.
Ve beni hiç sevmediğin gerçeği yüzüme tokat gibi her vurduğunda,kendimden gittim.
Baktığı yerde seni göremeyen kanlı gözlerime,
Dinlemeye doyamadığın şarkılara ve en çok sevdiğin filmlere rest çektim.
Şimdi bildiğim tüm yollar ayrılığa çıkıyor.
Gözlerin düştükçe aklıma,boğazıma bir yumruk oturuyor,dilim kuruyor.
Yazı kışı farketmiyor,yokluğunda kalbim donuyor.
Seninle başlayan hiç bir cümleyi bitiremiyorum,dilim dolanıyor.
İyi düşün...
Bak.! İkimize de yazık oluyor.
Kolay olur unutmak sanıyorsun ya;
Yanılıyorsun...
En sevdiğim şarkının ansızın çalmasına bakar,aklına düşmek.
Ve sevilmediğini anladığın her yürekten hüsranla dönerken adımı yad etmek.
Bak.!
"Kal" diyecek kadar hala değerlisin.
Çünkü ben seni "gidemeyecek" kadar çok sevdim..
Kayıt Tarihi : 9.12.2014 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ah Min-el Aşk
