Gideceksin Şiiri - İsmail Ceylan

Bahar yaşadı gözlerinde gözlerim
Fakat vardır elbet sonu her baharın
Gideceksin, yıkılacak gönül şehrim
Konacak yeri kalmayacak kuşların.

Kaçırıp gözlerini ve gül yüzünü
Gideceksin, sende kalan kalbim ile
Görüyorum, yaklaşıyor hicran günü
Gideceksin, etmeden bir veda bile.

Tedirgin bir serçe gibi çırpınıyor
Sana meftun, sana divane yüreğim
Çırpındıkça kedere, hüzne çarpıyor
Yakıyor yüreğimi çaresizliğim.

Uyanacağım tatlı, hoş bir uykudan
Son bulacak gördüğüm en güzel rüya
Düşeceğim bir yere, farksız kuyudan
Dipsiz, fersiz, sensiz, adı hayat güya.

Yaşar mı sevdalı kalbim senden ayrı
Güler mi yüzüm, gül yüzlüm bir kez olsun
Zindan olur dünya bana sensiz gayrı
İsterdim, ömür çiçeğim senle solsun.

Gideceksin, boyun bükecek çiçekler
Rayiha saçmayacaklar senden sonra
Solacak renkler, hayata küsecekler
Mahzun kalacaklar, sen gittikten sonra.

Yaklaşıyor hicran günü, sezmekteyim
Hâtıralar canlanıyor gözlerimde
Çaresizce ve mahzun beklemekteyim
Fırtına kopuyor âşık yüreğimde.

Gideceksin, solacak lâle, zambak, gül
Son kez bakmadan, hiçbir şey söylemeden
Yakacaksın kalbimi, edeceksin kül
Gideceksin, bir veda bile etmeden.