Bu gün içimde farklı bir his vardı,
Ağlamak istiyordum sanki.
Ama sebebinin adını koyamıyordum.
Ne için ağlamam gerektiğini bilmiyordum.
Belkide zor günlerin,
Yaşanmışlıkların sıkıntısı birikmişti içimde.
Kusmam gerekiyordu içimde ki bu hissi.
Bütün gün hep aynı hisle çalıştım, yedim, içtim.
Ama ağlamadım!
Ne bulunduğum ortam müsaitti ağlamama.
Nede hala adını koyabilmiş değildim ağlamamam gerektiginin.
Oysa ki onca sebep sayabilirdim kendimce kendime,
Ağlamam gerektigine!
Hayat, mazi, geçen her saat vs vs.
Akşam taa ki seni bigisayar başında açık görene kadar!
Gene seni seçmiştim ağlamak için kendime duvar.
Gene sendin aglama duvarm,
Son durağım!
Herşey basit geliyordu,
Yalan, sahicilikden uzaktı.
Sen gerçektin gözlerimde.
Gerçeğimdin...
Ağlamamın bi sebebi olduğunu düşünebiliyordum,
O sağlıklı düşünemeyen beynimle
Sen olan gerçeklikde.
İçimdeki his neydi bilmem ama,
Çaresizliğim ve zoruma giden tek şey!
Gene yaşayıp sana yazıyor ,
Dönüp dolaşıp sana ağlıyor oluşum!
Kadir AkgünKayıt Tarihi : 21.12.2011 00:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!