İcimi doktüm. Kagıt, ben ve kalem.
Satırlar kapandı ıcınde, sen,ben ve kalem.
Ezilir oldum dor defter arasına, sıkıstım.
Son sözümmüs 'affet' meger.
Satır satır agladım,görme dıye saklandım.
Sen anlamazsın,ben hep uzaktaydım.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta