Gözlerinin kapaklarının altıyla konuşmak isterdim.
Hal hatır sorardım.
“Nasılsınız” faslıyla başlayan cümle yapısıyla.
"Parmaklarım dokunsa mahsuru yok umarım? "
"İlerlet" derdim kendi kendime.
Utanmanın sınırlarını.
Öp başkası için ağlamış göz altlarını.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...



