Gerçek Bir Aşkın Saklanamaz Şeffaflığı

İlk büyük, ilk gerçek ayrılıktı yaşadığın...
Dönüp dönüp ardına bakıyordun...
Elini uzatır mı acaba?
Son bir bakışı geri dön der mi?
Dün sevişmelerde alev alev yana teninde
soğuk rüzgarın, karın, buzun yakıcılığı...

Sana ait sandığın senin değildir artık. Ve hiç
kimsenin kimseye ait olamdığını belki de
ilk kez, kırık yüreğinin sesini dinlerken düşünürsün.
Sahip olma bencilliğin etini kemiğini zorlar...

Ancak böyle bir acıda pişmek gözündeki
perdeleri kaldırır.
Bu iç yangınlarda olgunlaşırsı günden güne.
Bir insanı 'sahip olma bencilliğini' aşarak
sevmeyi öğrenirsin. İçinden bir yük uçup gider.
O dayanılmaz hafiflemede bir sırra daha
erersin. Benimsemek zaman alır.

Yaraların nefrete dönüşmesinden bir çicek açar
sonunda... Yüreğin arınır, şeffaflaşır...
Ve sevgin gerçektir artık.
Senin olduğun için değil,
o olduğu için sevebilirsin...