Genclıgım Vardı Şiiri - Hakan Gümüş

Ben sana benzemedim diye böyleyim ya
Benzeseydim, çoktan bitmiştim.
Senden bi farkım kalmazdı, olsam senin gibi.
Yalanlara kefil oldum da, sana olamadım
Olmam da artık ne aşka ne hayaline kefilin.
Benim de bir gençliğim vardı,
Bir zamanlar gözümde bir tek senin ışığın yanardı.

Unuttun bir şeyi diyorum,
benim gençliğim vardı, gençliğim.
Unuttun galiba…sahi o nerede?

Yaş 17, belki 18.
Kalbimiz çocuk, kafamız deli.
Tanımaya başladık birbirimizi
Sonra darmadağın olduk, aşk meşk yalan oldu gitti

Yaş 17, belki 18,
Hayatı roman sanırdık.
Aşk dedikleri bir oyundu, biz onu da dağıttık.
Tanımadan sevmiştik, kırmadan da büyüyemezmişiz,
Onu da öğrendik.
Çocukça bağlanmışız, büyük acılar yenmişiz.

Çocukluğumuz gitti, gençliğimiz gitti.
Az mı birbirimize girdik, kırıldık gizli gizli.
Doğru kadınlar doğru adamlara mı denk gelmedi?
Yoksa doğru adamlar mı bakmadı kalpten sevenlere?

Oysa gençtik, deliydik, sevince dünya bizimdi
Kalbimiz tertemizdi ama şansımız kirliydi
Doğru kadınlar yanlışlara tutulmuş
Doğru adamlar nedense sebepsizce susmuş…

Biri demiş "aşk sabırdır", biri demiş "güvendir"
Biz sabırsızdık… belki de güvenilmezdik
Nedense herkeze masumca güvendik.

Duydum öğretmen olmuşsun, hayat sana her gün yeni ders,
Bense hâlâ hayattan ders almamış serseri.
Milletin ki aşk değil, hevesmiş…
Milletin aşkı iki story.
Bizde kalan gözyaşı ve kırık bir geçmişi
Şimdikiler belden aşağı seviyor
Biz kalpten kalbe bir yol arıyorduk,
O yol insanları tanıdıkça kayboluyor.

Birbirimize girdik…
Ama birbirine giren o kavgalar değilmiş, eksik kalan sevgimizmiş.
Anladım geç oldu, Geç oldu ama doğru anladım…
Önümüze geleni yatıracaktık,
işte o zaman en kıymetli biz olacaktık.
Ama sen “bana sadık kal” derken, gözlerin başka gözlerde olmayacaktı.

Kader mi bu, tesadüf mü, ceza mı bu geçmişten?
Doğru zamanda yanlış kalplerdeysek, suç kimde kaldı zaten?
Yine bende, yine ben suçlu oldum.

Çocukluğumuz gitti, gençliğimiz gitti
Kavgamız kendimizleydi, aşk sandık didişmeyi
Oysa gençtik… birlikte büyüyecektik
Kırıldıkça değil, sevdikçe öğrenecektik
Sen gitmeyi seçtin, ben oturup içmeyi
En sonunda döndük başa…
Sen hayatı bana öğreten oldun, ben ayyaş, ben serseri…