Bir yerdeyim.
Birilerinin bir zamanlar bulduğu
İsimlendirdiği zaman kavramı adındaki şeyin
21.20 sindeyim
Saat olarak.
Bedenimi çürüten sigaramı tutuyor sol elim
İsyanıyım ben pirlerin
Dostluğuyum ben
Mevlerle şemslerin
Tersiyim ben düzlerin
Kendisiyim ben renklerin
Ben sadece kendime özendim.
Ben sadece kendimden ilham aldım.
Sorarlardı;
nasıl istediğin zaman oturup yazabiliyorsun ?
İlham perin hiç gitmiyor mu? Diye.
Düşüncelerin çok uzağındasın sen
Ve düşüncenin eyleme geçişi kadar da yakın.
Sanki yanıbaşımdasın
Yanımda ve görünmez.
Ruhlar, bedenler ve hisler
Herşeyi biliyor
Herşeyi en güzelce ve sonsuzca tadıyor
Olsaydık bile
Bu içimizdeki birazı dinmiş can sıkıntısı yağmurlarına - şiddet katmaktan başka ne işe yarardı ki ?
Ancak inanmak ve kabul edebilmek bu yağmuru- sıkıntı yerine güzel bir manzaraya çevirmez miydi?
Sahip olmak, gerçekten sahip olmak sunmaz mıydı bize huzuru?
Hayat ısırganı zihnimi dalıyor..
Düşünceler zihnimde kanlı ve kaşınan bir yara oluyor. .
Kaşıyorum onu kaşıyorum..Dinecek sanarak ..
Ama o gitgide büyüyor, çoğalıyor. .
Zihnim oldu kan revan
Benim gonca gülüm soldu dün
Göz yaşlarım sondu bitti dün
Felek tokadını attı gitti dün
Bilmem ki neylerim..
Bu can etti her gece feryat
Ölü doğan bir tütün
Hiç yaşamamış bir bedene işlemez.
Eyy hiç varolmamış kız
Saçlarımı karıştır, hüznümü dağıt ve
Herşeyi olmayan ve hatta var olmayan geleceğin
Çoktan ceset olmuş kollarına at..
Olmamış ama bir gün olacak olan acılarımın acısını
Daha yaşanmamışken yüreğimin en derinin de hissedip
Yaşanmamış şeylerin acısını peşinen çekmekten Yoruldum.
Karar vermekle verememek arasındaki o tarifsiz yerden de çıkamıyorum
Ve çok karanlık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!