Hayatımı bir kenara bırakıyorum ..
İçimdeki sesle
Dışımdaki sesin savaşı son buluyor
Dilsiz düşüncelerim başlıyor konuşmaya.
Sesi sessizlikten oluşan dilsiz düşüncelerimide susturmaya çalışıyorum sonra
Ve soyut -gerçeksiz bir sessizlik oluşuyor
Yalnızlık gölgem olmuş benim
Hiçbir şeyden zevk almayan
Hiçbir şeyden mutlu olamayan
Bir garip deliyim ben.
Bu içimi saran saçmalık duygusu
" Benle kendin ol, başkalarıyla ben olma "
Bir günden fazla bana yabancı kalıyorsan
Sen gerçekten de yabancısın demektir
Yabancı olma tanıt kendini
Sözlerle olmasınada gerek yok
Çalan şu müzikle başlayıp bitebilsem keşke. ..
Düştüğüm bu denizin hiç bir kıyısı yok,
Kaçıp dışına çıkabileceğim
Ne bir kumsalı, ne de bir limanı..
Sahipsiz bir tekne gibi denizin ortasında öylece duruyorum .
Eyy rüzgar, ne olursun esme öyle
Ne olur gitme öyle, saçlarımı ve ruhumu dağıtarak.
Varlığım buz tutmuş, bir belirsiz heykel sanki
Benliğim yıllardır kaçak..
Eyy rüzgar, tatlı rüzgâr
Ruhuma musallat olan aşkın
Bir bulmacayı çözer gibi tek tek çözüyor
Kördüğüm olan hislerimi...
Yokluğunun varlığı bitmek bilmiyor,
Ve benim için
Üşümeye başlayınca ruhum çözülüyor
Soğuk bir ateş ruhumda donan herşeyi eritip
Döküyor bu potaya.
Gündüzleri bir başkası olsamda
Soğuk gelince ayaklarımdan ruhuma
Başkası olan ben çözülüyor
çimde ki kundalini ölü hisler hissediyor
Kendisi kendisine zıt gidiyor
İsmini sevmeyen bir şey
Kendinin tersi gibi
Doğmuş, var gibi
Ama bilmiyor, belki ölü, belki diri..
Saçma bir bütünün düşlediği
Evrenlerden birinde yaşıyor muşuz.
Bizim evrenimiz cüzi zihinlerimizde
Bütün evrenler ve biz ise bir bütünün düşünde.
Ben ancak, ben önemsizim dersem önemsizimdir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!