Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Beklemek ve ümit etmek şairin payına düşen bu sanırım..Kaleminiz daim olsun..
Evet icimdeki bir yaradir belkide tedavisi olmayan kapanmayan devamli kanayan sadece derde derman yine kendisidir bu yaranin hic gelmese bile .. yureginize sesinize kaleminize saglik Sevgilerimle
...... Galiba fazla duygusalim duygu seline kapilmamak elde degil helede uzaklarda biri varsa sizin icin ... yureginize saglik Sevgilerimle
Dostum devam et böyle insanları alıp götür bilmedikleri biryerlere ve kendilerini azgın sulara atmalarını söyret sessizce
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta