Gelmedin Henüz Şiiri - Bekir Dalkıç

At gibi sırtımda taşırım seni,
İt gibi kapında yatarım,
Kuş gibi öterim pencerenin pervazında,
İstersen dut yemiş bülbül gibi susarım.
Birşey söyle gülsün yüzüm, susarsan asılır bir ağaca suratım.
Birden gitme kesilir nefesim, bırakırsan düşerim.
Alma gökyüzünden güneşi ısıtsın,
Açma öyle önümde, kokmayacaksa o çiçeğin,
Akmasın gözlerinden gözlerime sevda çeşmesi,
Atma kalbimi kuyulara, istemeden de olsa.
Kaç kez yıkanırsa yıkansın, silemezler sonra o ayıpları.
O kuyular ki girenler çıkamadı bir daha,
Ne kadar ararlarsa arasınlar bulamazlardı aslında,
Nafiledir düşünmek düşmüşsen sevda kuyusuna.
kaybolur gider dönmemecesine, kara sevdaların kayıpları.
Ölmem ben sen ölmedikçe içimde.
Olmaz dedim kabul etmedim türlü cenneti
Sönmez dedikçe bir gölü döktüler  üstüne yanığın.
Donmadı en soğuk gecede yaktığın ateş.
Saplanıp kaldı kokun burnuma, sesin kulağıma, ışığın tenime, sıcaklığın bedenime.
Sabahı bekledim durdum akşama kadar
Soldukça bahçemi çiçekledim senin için.
Kolundan tutup tutup, başka başka düşlere sürükledim bu ihti(yâr)ı
Her gece pervazında pineklerdim penceremin.
Gel diye beklerdim, gelmedin henüz.