Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Biraz kendine gel insan olasın
Bende insanım bir kalp vardır bilesin
Yar ağlatan şu dünya da gülmesin
Gelecek yıllarımı götürme yeter
Gönül kırmak en kötüsüdür gönül yapalım derken kırılan bizler olduk
Bu seferde sana ne oldu diye arkandan söz ederler işin içinden çıkmak
Kolaymı dersin kimse söz anlamaz en iyisi kendimize bakalım hocam
Tebrik ederim saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta