Gelecek Olsun Şiiri - Kasım Kobakçı

Kaba bir güruh onlar, sıradanlığın ta kendisi,
Boş söz çoğu zaman, anlamsız her bir cümlesi.
Bazen de sıradanlık yansıtan, bir nefes kasvetli,
Şehrin ara sokaklarında, işler peşindeler gizli.
*
Kimlerdir bu gölgeler, tanır mısın sen onları?
Kirli giysilerle dolaşıp, pasaklıdır üstleri.
Pespayedir halleri, içten içe hep çürürler,
Sonrası mı, bilinmez muamma, zamanla yitip gider.
*
Benim sözlerim yetmez, bu suale ey dostum, cevaplayamam bunu,
Gerisi tarihin sayfalarına kalmış, raflarda yıllardır tozlu.
Cesur yürekli komutanım, kahramanım benim, yol gösteren pusulam,
Uygula şehrin kurallarını, bulanık akan dereye hayat ulaştırayım.
*
Doğar güneş zamanında, aydınlanır bütün bu diyarlar,
Kınına girince kılıçlar, huzur bulur bütün ruhlar.
İblistir bence, sineklerin efendisi, kötülüğün ta kendisi,
Çözmelisin onun dilinin anlamını, her sözü zehir serserisi.
*
Yardım alamaz herkes şeytandan bu yerde, aç kalır çoğu kişi,
Açlığıyla baş başa kalıp, yalnızlığın ortasında gelir çişi.
Yalnız kalır ve kaybolur, derin bir karanlığa dalıp,
Gider geçmişe doğru, unutulmuş zamanlarda kalıp.
*
Var ol de ve secde et, teslim ol yüce gerçeğe,
Karmaşadır bu kendi içinde, çözülmesi zor bilmece.
Bu yüzdendir, eski şehrin gürültüsünü duymamız her yerde,
Yüksek yerlerin süsüdür bayağılık, çirkinliğiyle berberde.
*
Puta taptıktan sonra, yak bu şehri daha iyisi kanımca,
Alaycı bir addır kader, oyun oynar her birey alayda.
Olgundur çünkü, uzak ülkelerdeki meyveler, bereketli topraklarda,
Mavidir sebzeler, gökyüzü kadar, taptaze ve canlı ovalarda.
*
İcra eder kendi sanatını her usta, ruhunu katar işine,
Bilmediği yollarda dolaşır geceleyin, bir gezginle.
Hiç durmadan döner durur, dünyanın eğik ekseninde,
Dalmış düşüncelere, yorgun ve mutsuz, elleri cebinde.
*
Sıkıntılar içinde, yorgun ve bitkin, hayata karşı durgun,
Ey dostum, sen de ol de ve çekil, yol ver yarına gelecek olsun.