Gel ey sevgili Şiiri - İlyas Kaplan

ey alemlere rahmet olarak gönderilen sevgili
ey yüce bir ahlak üzere olan sevgili
ey ümmetine çok düşkün
müminlere karşı çok şefkatli ve merhametli olan sevgili
ey üsve-i hasene
en güzel örnek olan sevgili
sana olan hasret
sana olan özlem hiç dinmedi

son kez ilk baharımız ol
mevsimler gülleri incitilmesin
gel…
tüllenen hayallerimize bir huzme bıraksın himmetin
artık getirdiğin kutsal emanetin kaybolacağından korkmasın ümmetin
yalın unutuşların poyrazında bırakıp bizi bir başımıza
belleklerimizin tereddüt dolu zembereklerinde kıvrandırma
gel…

güneş ve ay nurunu aşkından alırken
güneşin ışığı aya vurur gibi
aşığı aydınlatırken
bir huzmecik bahşeyle
asi ve aciz üftadene umut ver
peykin olmaya izin ver
aşkları unutan ben zerreye
aşkını unutturma
ey sevgili

her şey sen olsun
şu dünyada
sen olmayan dünyada
olmasın hiçbir şey

bir tutsaklıktır başlar doğunca insan
dünya denir adına
bir telaş bir koşturmaca, dursuz duraksız
maldan ve mülkten çıkardan ve hesaptan
makamdan ve itibardan
şandan ve şöhretten olur sınanmalar
çoğu kez
bağına düşen bir dahi kurtaramaz başını beladan
bir daha aydınlatamaz ruhunu karamsar zindanlarda

dünyaya değil belaya gelinir
kaludan söz açıp bela ölçülür hep
şekerden ve baldan umar
ağudan içilir hep

mert gelip
mert gitmektir erlik
bilinir de
yine hilelere oyunlara düşülür hep
bir daha mı tövbe denip de
her gece
karanlığın koynunda sabahlanılır hep

ey sevgili
yolunu bekleyen çoban çeşmesi gibi ak yolumuza
şehrin sebillerinden süzülen inkisarlarımızı yıka bir bir
ışığında arayalım kaybettiğimizi
ışıt içimizi
bir pula satılan değerlerimiz geri dönsün artık

ey sevgili
yıllar yılı kendi yatağını öpen nehirlerce ak
ezeli özlemlerimizin yokuşlarına
öğüt bizi
yine öğüt aşk tanelerimizi
aşk değirmeninde
Allah aşkıyla

güneşe ant olsun
geceye ve kuşluk vaktine
Rabb’ın yüce adını ananlara ant olsun
gel ey sevgili

redfer