GEL DE YÜZÜM GÜLSÜN DİYORSUN
Kanadım kırık, dilim mühürlü,
Ses ver yüreğim şen olsun diyosun
Yaralarım ağır, sancılarım köklü
Gelde yüzüm gülsün diyosun.
Ben gülmeyi çoktan unuttum bilmiyorsun.
Sürünerek geldim ben bugüne,
Yollarda kaldım biçare
Görünmez oldum eşe, dosta, elaleme,
Gelde yüzüm gülsün diyosun.
Ben gülmeyi çoktan unuttum bilmiyorsun.
Benim gülmelerim ağır yaralı
İçinde elem keder acı çok şey saklı
Benim bağrım yanık, kaşığım kara saplı
Gel de yüzüm gülsün diyosun.
Ben gülmeyi çoktan unuttum bilmiyorsun.
Gel desen gelemem, git desen gidemem
Sev desen sevgimi gösteremem, ömrümsün diyemem.
Sar desen saramam,Yarim desem diyemem
Gel de yüzüm gülsün diyosun,
Ben gülmeyi çoktan unuttum bilmiyorsun.
Umut kuşlarım çoktan göç eyledi,
Viran bir şehirde sesim beni terkeyledi
Gün doğmuyor ufkumda, kader karanlığa garkeyledi.
Gel de yüzüm gülsün diyosun.
Ben gülmeyi çoktan unuttum bilmiyorsun.
Benim takvimim hep Eylül, hep hüzün
Duygularım mahkûm, yüreğim sürgün.
Yazın ortasında kara kıştır her günüm, ağıttır türküm,
Gel de yüzüm gülsün diyosun.
Ben gülmeyi çoktan unuttum bilmiyorsun.
Sen yediveren bir gül, bense bir diken,
Sen bir Cemre, ben güneşe hasret bir Kardelen,
Senin gökyüzünde özgür sürüler, uçuşur kelebekler,
Gel de yüzüm gülsün diyosun.
Ben gülmeyi çoktan unuttum, bilmiyorsun......
Döndü DLGR
Döndü DülgerKayıt Tarihi : 29.10.2023 16:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!