Gel be. Şiiri - İbrahim Arslan

Bedenimde gezindiğinde,
Bedenim de geziniyordu...
Hem develer hem keneler.
Bir ölüyordu bin doğuyordu.
Bende.
Senli yerler ve sensiz yerlerde.
Oyun oynuyor köçekler dansözler.
Ben ağlıyorum, ağlıyordum.
Beynim kalbim kalbim beynime soruyordu.
Hiç mi sevmiyorsun, hiç mi sevgim yoktu...
Sende...

Ruhumda olduğunda ve solduğunda.
Damla damla gözyaşımla dolduğunda.
Birken bende birikip binlerce olduğunda.
Çalmayan kapıma yumruğunla vurduğunda.
Ve kalbim senle sensizlikten durduğunda.
Meltem fırtına gibi beni savurduğunda.
Aslı derken aslında aslı yokken yanımda.
Sen öyle duruyordun!
Sende...

Artık gel be.
Çok şey değişecek gelsen de gelmesen de...

Değiştim.
Ve aslında aslı hiç değişmedim.

Ne oldum ne olacağım ben.
Kimsesizliğin en ucunda.
Sen de,
Bilmesende.
Kimse bilmesede.

Orda bir ben kaldımı.
Sende...

Burda bir aslı kaldı...
Bende.

Gel be bana gelmezsen ona gelsene...

İbrahim Arslan
22.01.2025

( Çok şey yaşadım ben ve şimdi sadece seni yaşamak istiyorum sensizliği olsun yaşatma!!)