Gel Bana Şiiri - Kasım Kobakçı

Vadiler serdim ruhuna,
Dönüyorum bu vadiden,
Cennetim ol ki artık,
İstemem oysa, cennet olmak,
Bahar olayım gözüne, o da yeter bana,
Uzaklaştırın beni cennetim olup, baştan ve düşten,
Benden uyanır, heveslerim senden yana,
Koşuyorken dünya, durmak bana göre değil,
Uzatılanın tutunmasıdır, uzatılanın mükafatı,
Beni değil ama, tuttun bensizliği,
Anlamlı bir anı, dönüşe değmeli,
Sona ermeli, bu utanç verici geri durmalar,
Geri durmalar,
Değinmece, görmece ve bizce, benimki önemli şey değil.
İçinde taşımalı kıymetini, görmece olan her şey,
Açıktır sana gönül kapım, gir içeri vurmadan,
Ben o değilim artık, geldim sana sen olmadan.
Yok artık sevgili, yerin, yârin ve yerin,
Gördüğüm sözü sevdim,
Dinlediğim düşünceyi sevdim,
Sevmek bana göre değil, ben sevmem, ben biterim,
Bir başlangıç vardır, her bitişte,
Acizlere yakışır varoluş,
İşte, ben aciz, ben meczup, ben mecnun, ben sana dilsiz.
*
Ama bil ki, var burada, seni hissedebilen, duyumsayan, yüreği açık bir okyanus,
Bu varlıkta boğulacağın tek şey, şefkattir,
Ben şefkati bitirdim ilerideyim, sen ise öteden beri,
Gördün yaşamın güzel olduğunu, ötesine geçtin bakmanın,
Günler ve sen, sensiz olurken, artık ben, bensiz değilim senle,
Ölürsem yazıktır, dokunmadan sana,
Sonsuz olmalı arzu,
Sonsuz değilim, az önce bittim kalbinden,
Her bitiş bir başlangıç, bitmek insanın yanılgısıdır,
özlem, ne dünden, ne de yarından.
*
Hesabı tutulamayan vakitlerin,
Hesabı tutulamayan anlardan,
Kaydını tutmaktan yorulduğun, zamanlardan kalma,
Belki ondan,
Şaşırdım ve tuzlandı kalbim, artık tuzum var senden,
Rejimliyim ve niyetliyim sana,
Niyetini bozmadan, gel bana.