Gel..! Şiiri - Ahmet Kırmızı

gel;
bana bir öykü bağışla;
adınla başlasın.
tutuşurken italik paragraf başları,
nefesim kesilsin.
gel;
yapabilirim,
inan becerebilirim ölmeyi.
yağmur başlıyor,
şimdi hepten kirletecek beni,
şimdi kokun sıyrılacak tenimden.
şimdi tenin,tenimden ayrılacak
durumum vahim
dün kopuğun biri
bir taksiciyi vurmuş
alayı grevde
iskelelerde vapur yok
saatim durmuş
gidecek hiç bir yerim yok
parmak izlerin siliniyor dudaklarımdan
çabuk gel

bana bir öykü bağışla
adınla başlasın
şehir usulca susarken
gözlerin, gözlerime değsin

bildiğin gibi değil
anladığın gibi hiç
bana hemen,şimdi
bu şehirde geçen
otobüste
vapurda
metroda
nerde istersen orada
geçen bir öykü bağışla
hazırım
yapabilirim
inan becerebilirim
son paragrafa kadar nefes alabilmeyi
etme gel...