Geçtim Şiiri - Yılmaz Sarı

Geçtim.
Bir yazgıya inanmaktan ve hiç yazılmamış şeyleri yaşamaktan. Tevekkülü umut bilip kendimi kandırmalardan. Bir aşkın acısını başka bir aşk alır, âşık olmaktan geçtim, acıyı pay biçtim kendime, kaçtır yüreğim değirmen taşı, yüreğimin alı al moru mor menevişlenmesinden, ölecekmiş atışlarından, sevdanın hezeyanından geçtim.
Geçtim.
İçinde bulunduğum, yaşadığım anı yaşamaktan, yaşlanan düşlerimden, pınar gibi ellerlimin nasır nasır akmasından... Yüzüm doğum yüzüydü, yüzümün saflığından geçtim. Batırdım ellerimi pisliğe sevginin
paklığından geçtim. Orospu duraklarına demir atıp en ilkel yanımı sundum insanlığa, duygusuz sevişmeler çıkmazında gecelerce bilmediğin yüzlerin gölgesin de zevklendim.
Geçtim.
Söylenmiş tüm güzel sözlerden, romanların aşkından, şiirin romantikliğinden,
dudağıma konan masum öpücüklerden. Bir sen kalmıştın hücrelerimi ısıtan, tek
Tevekkülüm, beklediğim ve beni yeniden yaratan. Senden de geçtim. Hem de
hiç dönmemecesine ve her gün bin küfür sağanağında seni öteleyerek ve her şeyden çok seni kendimde öldürerek, geçtim.
Geçtim.
Duvarlaşan siluetlerinden, siluetleşen gerçeğinden, bıraktığın tortulardan,
yanağının kırmızılındaki sıcaklıktan, içinde çıldırmaktan, seni öpmekten
öpmenden...
Geçtim.
Seni kaldırım yosmalarından ayırmaktan, seni kusursuz bir tablo gibi
çizmekten, seni insan gibi düşünmekten, tüm kokuşmuşluğu saçarak yüreğinin
dehlizlerine, seni hayvansı seni aldatan düşlerinle bırakarak, senden
tiksinerek, çokça da kıskanarak seni saracak kollardan, senle zevklenecek
jigolalardan nefret edecek kadar ve bir gün karşına çıkıp yalan gülücükler
saçan gözlerine tükürecek kadar, geçtim.
Geçtim.
İçimi sızlatan doğmamış bir çocuğun ağlayışlarından ve dağlanan yüreğimle
salladığım küfürlerden, benden bir parçanın ölmesine ortaklık ettiğim için
çektiğim azaplardan geçtim. Hiçbir sızı kalmamacasına ikircikli yaşamımdan,
keşkelerden, belkilerden, nedenlerden geçtim.
Senden geçtim.

Yılmaz SARI