gitmek istemiyorum ben
aksine sonsuza kadar kalmak..
bu zamanda kaybolmak..
annem çekiştiriyor elimden.
oyuncağım kaldı arkada
en sevdiğim oyuncağım,
görmüyor..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Konuşamamak...
Konuşmak... / Derdini anlatabilmek...
Ya da şöyle söyleyelim; kendini ifade etmek...
Hangi dili kullanırsak kullanalım (neyi konuşursak konuşalım) olduğumuzdan farklı bir şeyi söyleyemeyeceğimizi söylüyor Emerson...
Peki, ne söylemek istiyoruz ki biz?..
Neyi anlatmak istiyoruz?..
Nedir ki o ''olduğumuzdan'' farklı olmayan şey?..
Olmak, bir noktadan yola çıkarak gelişen bir hareket...
Öyle değil mi?..
Ama, insanın kendisi olması, bulunduğu yerde bir harekettir...
Neredeyiz ki biz?..
şiir tadında çok güzel tebrikler
Hoş bir yaklaşım.
kutlarım.
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta