Ey göğe başkaldıran dal!
Bir serçenin gövdene sığınışını düşün.
Denize bak, gölgeleri nasıl yutuyor
Bir çocuk nasıl tutuyor babasının elinden
Bu yokuş ve eteklerine direnen ayak izleri
Tekerlekler, kırılgan bastonlar
Uyanışı müjdeler her sabah
Ten, acıklı bir yol hikâyesi
Ansızın iner cüzzamlı uçurumlardan
Kabukları dökülür yaraların
Saldırgan, kızgın bir boğa gibi hüzün
Dağıtır çalı çırpı yuvaları kökünden
Gülü açarken seyret, kuzuyu melerken
Bir bebeği emerken gör.
Nasıl sarılırlar hayata, bu nasıl bir güç
Aç kollarını dal, sarıl sımsıkı
Bir sapanın vicdansız hazzından
Fırtınanın kuru öfkesinden koru onları
Merhameti cebinde taşı
Bir kayanın da toprak olacağını düşün.
Bir derenin kuruyacağını
Ve güneşe kapalı yetim dalgaları
Ey göğe baş kaldıran dal!
Kurtar kendini bu kibirden
Bir filizken yaşadığın korkuları hatırla
Kurtar kendini
Emeksiz zenginlik hayallerinden
Ne kadar yüksekte olursa olsun,
Bir yaprağın sonu yine topraktır.
Kayıt Tarihi : 11.12.2010 12:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yürekten kutluyorum.
Bir yaprağın sonu yine topraktır.
Baştan sona güzel bir anlatımdı.
Kutluyorum kaleminizi
Saygılarımla
her şeyin başlangıç ve bitişini o kadar güzel tasvir etmişsiniz ki.. diyecek başkaca söz yoktur..
Selam ve Kalbi dua ile..
Bir bebeği emerken gör.
Nasıl sarılırlar hayata, bu nasıl bir güç
Aç kollarını dal, sarıl sımsıkı
Bir sapanın vicdansız hazzından
Fırtınanın kuru öfkesinden koru onları'
Şiirdir denip geçilmiyor... Düşündürüyor.
Hem dalı hem kökü hem de yaprakları...
Kutluyorum,
Sevgimle.
Yüreğinize sağlık, kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (5)