Geçmişe dair cevaplar… Şiiri - İsmail Uz ...

Bilir misin uzayan yollar kimine derman,
Kimine zindan olurken geceleri,
Hayalime düştüğünde sen olur gece
Yıldızlarla ne de güzel olursun.
Dilinde şiirlerden bir demetle
Sahil kenarında sandığında kendini
Kapatıp gözlerini, onun ışığı aydınlattığında yolunu,
Her adımında hayalini karşında görürsün…
Ve sadece ona doğru ve sadece ona yürürsün…

Kimsenin olmadığı sessiz dehlizlerde
bir ses ile ısınınca yüreğin.
Sıcacık bir duygu kapladığında tüm bedenini,
Havanın soğukluğu vız gelir.
Aldırmazsın ayaklarına batan taşlara ve dikenlere.
Nasıl yürümüşse mecnun Leyla’nın yolunda,
Kerem aslına ulaşmak için çileler çekmişse yıllarca,
Bir mahkum nasıl beklerse özgürlüğü...
İşte öyle... aynen öyle yokluğundayım...

Duymadın yokluğuna okunan İstanbulları,
Bilmedin sahilleri senin için dolaştığımı
Görmedin direk ışığında yazılıp yırtılan kağıtları…
Kendi kendine gülmek neymiş, yeni öğrendim.
Bildim ki yokluk yakarmış yüreği nâr gibi
Hâr düşer kucağıma gözümden,
Kar düşer mezarıma sözünden,
Avunmak nedir öğretti bana yokluğun,
Gelemeyişim benim suçum,
Gel demeyiş senin…
Vefasızlık düştü bahtımıza

Yalancı olduk bunca severken…
Birde beni düşünseydin ya giderken…

Yokluk vurdu mu aklına dank diye,
Yollarda aradığın hayaller rüyalara düşerse,
Susuz kalmış fesleğenler koku vermez, bilir misin?