Geçmiş Şiiri - Bilge Atak

Son kez dokunduğun ellerimi daldırdım zamana
Tanrının ilahisini dinlediğimiz an avuçlarımda
Bu ilahi kaybolmuşlar için
Sal tüm fahişeleri sokaklara
Haykırsınlar sevmelerin sonunu
Yol göstersin sonsuz küçük yıldızlar

Yağmur, akrep ve yelkovanı esir tutuyor
Satır satır bize boğuluyor zaman
Bulutlar da bizden yana
Belki kuşlar da gelir haykırır tüm sevişmelerimizi,
Saçlarımda kaybolan parmaklarını,
Belki zaman utanır, bırakır peşimizi

Derin bir yara var gözlerinde
Geçmişe bakarken edinmişsin bunu
Kulağımda kalbinin fısıltıları
Dön bana sevgilim

Geçmişine içtiğin sigaranın dumanını
Nefes diye içime çektim
Artık ben de yaralıyım aynı yerden
Birbirimizin verdiği nefesi alırken öğrendim bunu

Ser bulutları artık geçmişin üzerine
Örtsün, sarsın onu
Aklını onda bırakmasın
Yaran kabuk bağlasın ama artık sevme geçmişi

Duydum ki akrep ve yelkovan kurtulmuş yağmurdan
Kuşların göçme mevsimi gelmiş
İlahimiz bitmiş
Yıldızlar sönmüş
Fahişeler terk etmiş sokakları
Son kez dokunduğun ellerim kayıp gitmiş zamandan
Saçlarım yenik düşmüş bir hastalığa

Kuytu sokaklar bizi çağırıyor
İçimizdeki karanlığı açığa çıkarıyor
Ruhum ve bedenim farklıdır
Ruhum cesurdur
İşte o kuytu sokakta seviş ruhumla
Kaldırımlar izlesin bizi