Geçici Alem Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir tavrı vardır onun,
Sözden öte, bir nida sanki.
Ruhuna işler insanın,
En derin izgisiyle.
*
Gülüşünde bir aydınlık,
Konuşurken, sesinde nağme.
Kainat durulur o an,
Bakar kalırsın o deme.
*
Adımları bir ahenk taşır,
Yeryüzüne nazikçe basar.
Duruşunda gizemli bir zarafet,
Kalbe sükûnet sunar.
*
Onu izlemek, bir dinginlik verir,
İç dünyan, bayram eder.
Sanki eksik yanların,
Onunla tamamlanır gider.
*
Zannedersin ki, bu güzellik,
Sadece o fani bedene aittir.
Bu hayranlık duyduğun hali,
Onun şahsi kimliğidir?
*
Görmez misin, o duruştaki Sanatçıyı?
O eşsiz Yaratıcının imzasını.
Her bir jest, bir tecellidir,
Sonsuz bir güzelliğin yansıması.
*
Anlamı, niçin geçici suretlerde ararsın?
O tavrın ardındaki manayı,
Kavramaktan niye kaçarsın?
Oysa kabuktur gördüğün, öz değildir.
*
Her bir zarafet anı,
Seni tefekküre davet etmez mi?
Bu mucizevi sunum için,
Kalbin minnetle dolmaz mı?
*
Bu geçici alemde,
Sana bahşedilen bu lütuf,
Bu eda denilen armağan,
Kimdendir, düşünmez misin hiç?