bir gece, vaktini harcarken apansız
merâkım mazûrdur senin lisanınca
kırgın hülyalar yokuşunu aşarken
umutlar tepesinden ayrılma
bana görün, beni anla, benimle ağla
seni köşe bucak kuşatana yüreğim de
o sıcak, sakin ve sessiz esişine ölüm de
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta