Geceye Karışan Aşk

birdenbire çıkıyorsun gecelerime
gözlerinde paslı bir denizin mavi öfkesi
dudaklarında hâlâ yanmakta olan
kırmızı bir isyanın izi
ellerin ne zaman dokunsa omuzuma
düşlerim darmadağın oluyor
sanki bütün şehir birden susuyor
sanki bütün ışıklar birden sana akıyor
ben seni beklerken saatler kurşun gibi ağır
kıskançlığım, şarap şişesinde boğuluyor
sen başka bir gülüşe değme ihtimalinle bile
beni darmadağın ediyorsun
o yüzden diyorum sana
gel, bütün karanlıkları beraber yakalım
senin teninde sabahı bulsun ellerim
ben de göğsünde yeniden doğayım
çünkü aşk dediğin
ya geceyi yaran bir bıçak
ya da sabaha karşı içilen en son kadeh gibi
yakıcı, kaçınılmaz, sonsuz…
Aşk