Geceye düşen ay gibisin

sabah güneşi gibisin
sen doğmadan
sana doğmanın telaşı sarar beni
ayaza kalkarım
henüz çiğ düşmüş toprak gibi
sen doğmadan önce,
üşümem gerek
işte,
buz tutmanın telaşı sarar beni
çocukluğum seni beklemekle geçti
sonra unuttum
sonra yeniden doğmanın telaşı sarar beni
geceye düşen ay gibisin,
gelincik tarlasında

sana dokunmanın telaşı sarar beni
sonra yine korkarım,
kendini bilmez rüzgarlar, hep bir şeyler getirip,
bir şeyler götürür, en çokta götürür.
kovuklar dolusu bilinmeyenler çoğalır,
birikir birikir, kamburun çıkar.
nereden bilsin, korkular sevdanın telaşını.
kaçacağız acelemiz var bizim.
firar akşamlarının yalnızlığı gibiyim,
bir tünelden çıkmanın telaşı sarar beni,
bir de seni sevmenin.

Davut Yıldız