Gecenin Yüzü Şiiri - Bekir Dalkıç

Gece dediğin, bir siyah poşet,
Tenha bir sokak yürüdüğüm.
Şıngırdar durur içinde iki şişe aşk,
Biri dolu, biri boş.
Evim gecenin karnında,
Oynaşır karanlığın koynunda,
İki oda sallanır evimin boynunda,
Biri karanlık, biri loş.
Bedenim bir yolcu uçağı,
Kimler uçmadı ki içimde,
Göğsümde kara bir kutu,
Düşersem birgün, açar mısın kilidini?

Geceler bildiğin bir kara delik,
Çeker durur ruhumu içine içine.
Yanar tüter ruhum ucumda.
Hep mi simsiyahtı bilmem saçları, elleri ince?
Üfler ruhumu göğe, biter avucunda.

İki yıldız parlar yüzüme, gecenin yüzünden.
Silinir hafızam, bunca yakınken göğün göğsüne.
Döner durur aklım rüzgarlarında, üşür ruhumun ciğerleri.
Uçuşan eteğin mi yoksa gölgesi mi kuşların?