Gecenin en kör noktasında kayboldum,
hayallerim duvarlara çarpıp geri dönüyor,
ama beni anlamıyor hiçbir yankı.
Sessizlik büyüyor,
içimde gölgesiyle konuşan bir boşluk var,
ve sen, ansızın esen
soğuk bir nefes gibi geçiyorsun.
Bir düş kadar kırılgan yüzün,
bir bakışın içimde kanıyor.
Tenime dokunan hayal,
kalbime saplanan suskunluk cevap vermiyor,
ellerim boş,
ama sanki hâlâ tutuyorum
çürüyen bir hatıranın kırık camlarını.
Uzaklık damarlarıma sızıyor,
yakınlık benden kaçıyor.
Her şey bir girdap,
bir nefeste boğulmuş zaman,
bir an, bir sonsuzluk,
ve ben, sisli bir sabahın kıyısında
hâlâ seni bekliyorum.
Belki gerçek hiç doğmadı,
belki bu rüya bir mezar.
Uyanırsam,
seninle birlikte silinecek bütün ışıklar.
Ama şimdi,
yalnızca şimdi,
her şey sen,
her şey karanlık,
her şey rüya
ve ben, o rüyanın içinde
yavaş yavaş kayboluyorum.
S.GÖL
Seyrani Göl
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 19:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!