Gecenin Kiyisinda Şiiri - Suleyman Komsul

Her aksam sesin vurur kiyisina gonlumun
Dokunurken ruhuna sizlayan parmaklarim
Adadim surgunlere baharini omrumun
Teninin kokusunu bir mustuya saklarim

Takvimlerden duserken mevsimler birer birer
Takiliyor gogsume bir huzun madalyasi
Gozlerinde dinlenmek bilmem kac omur surer
Yikiliyor hicranla mutluluk cografyasi

Hangi mevsimin rengi oksamis gozlerini
Hangi yol sana cikar ey umudun adresi
Hangi yangin kusatmis sevda denizlerini
Alnimda yalnizligin en katmerli busesi

Avucumda sakladim harabe sehirleri
Gozlerimde duslerin zamansiz yorgunlugu
Hep yokuslara akar gonlumun nehirleri
Icimde can cekisen bir omrun durgunlugu

Firari bir dus gibi asarak denizleri
Seni saklayan sehre her gece yolum duser
Sokaklarda maziden kalan ayak izleri
Bastigin kaldirima yorgun umudum duser

Solmus bir gokkusagi direnirken zamana
Sensiz batan gunese misralar fisildadim
Multeci uykularim siginirken limana
Sitemli yagmurlari yokluguna adadim

Bir gonul yangininda usuyen alev gibi
Simdi huzun damliyor gecenin saclarindan
Gec kalinmis bir sevda, virane bir ev gibi
Yoklugun dokuluyor sehrin yamaclarindan

Ismini ilikledim her sabah sol yanima
Solgun bir yaz aksami nemli gozlerden aktim
Solugun iksir gibi karisirken kanima
Mecalsiz golgeleri karanliga biraktim

Kac yildiz biriktirdim avucumda, sen yokken
Huzunlere boyadim saclarini gecenin
Bugulu gozlerimden iki misra duserken
Son duragi sen oldun soylenmemis hecenin

Yuregim bir kus gibi kanat cirpar kafeste
Mutluluk ikliminden habersiz gecer omur
Agitlar duvarlarda yankilanan son beste
Gecenin kiyisinda sessiz bir dunya olur.

Sen arsa kanatlanan dualarimda saklim
Subatin ondordunde kirpiginde tut beni
Vuslati ol hasretin, ey omrume yasaklim
Mehtap uykumu boler, gogsunde uyut beni