Gecenin Bir Vakti Şiiri - Serpil Koçar

Gökyüzünün feryatlarıyla bölündü uykum
Gecenin bir vakti, saat tam üçü gösteriyordu
Şimşekler çakıyor, feryat figan
Karanlık gece ışıldıyordu aydınlıklarıyla
Yağmurun yükselttiği toprak kokusu
Ölümü hatırlattı ruhumun derinliklerinde

Son günüm olduğunu düşündüm, nedensiz ve garip
Boğazım düğümlendi, yutkunamadım adeta
Gözlerimden yaşlar süzüldü
Yağmura eşlik edercesine akıyordu
Sevdiklerim geldi aklıma, çocuklarım
Ne yaparlardı, ölsem diye hayale daldım

Beni kıranlar, üzenler, yok sayanlar
Hepsi bir bir canlandı gözümde
Helallik istercesine
Sırtımı dönmek istedim, intikam almak istercesine
Ama merhametim durdurdu beni
Usulca dedim: “Helal olsun, gidin şimdi”

Önce tabutum geldi gözümün önüne
Yeşil değil, mor bir örtü vardı üzerinde
En sevdiğim renk, örtülmüş gülümsetti beni
Musallaya taşındım, tabutum usulca kondu
Yanımda sadece evlatlarım vardı
En çok onlar ağlıyordu başımda
Yaşarken kim vardı ki yanında?
Şimdi kimi bekliyorsun, dedim kendime

Gözlerimden yaşlar yağmurla yarışıyordu
Mezarımı gördüm, usulca yerleştirdiler
Toprak atarken içimden bir şeyler koptu
Birden gök gürledi, şimşekler çaktı
İrkilerek açtım gözlerimi
Bir hayalin içinden geçmiştim, tüm gerçekliğiyle
Ölüm vardı… Unutmamalıydım

Şükrettim Allah’a binlerce kez
Aldığım nefes ve sağlığım için
Gün ağarmak üzereydi, alacakaranlıkta
Ezan sesiyle kalbim ferahladı
Duanın geri dönmediği bu saatlerde
Hepimize dua ettim
Yağmur eşliğinde, şimdi bu şiiri okuyan herkese
Tüm kalbimle dualarının kabulünü diledim Yaratandan