Güneş tepeyi aştığında başlar aşkın büyüsü;
Güneşle birlikte yavaş yavaş aksar hayat,
Aydınlık benliğini yitirir masum bir şekilde,
Yerini zalim karanlıklara bırakır.
Sonra, yıldızlar çıkar gülümseyerek, tek tek.
Karanlığa rest çekerler ahenkleriyle,
Yeter ki bulutlar kapatmasın parlaklığını.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta