Geceler bitmiyor,
Uzayıp gidiyor saatler.
Duvarlara çarpıp dönen sessizlik,
Bir adım ötemde oturuyor gibi,
Yüzü yok.
Ama tanıyorum onu..
Pencereden ay süzülüyor içeri,
Soğuk,
Ürkek,
Sanki bana,
Dokunmaktan korkuyor..
O da biliyor artık,
Hiç kimseye anlatamıyorum seni.
Yalnızlık bile susmayı öğrenmiş.
Bir zamanlar gülüşün vardı,
Şimdi bir hatıran bile yok.
Çünkü ne zaman seni düşünsem,
Daha da uzuyor gece,
Daha da ıssızlaşıyor.
Ve ben,
Bir şiirin ortasında kaybolmuş,
Bir kelime gibi,
Yalnız,
Yarım,
Ve eksik kalıyorum..
Erkan İnce
Kayıt Tarihi : 25.4.2025 23:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!