Öyle düşüktü ki modum,
sanki dünya yıkılmış, altında kalmışım gibi.
Şiirler dudaklarımdan dökülmüyor,
adeta karanlığın uçurumlarından kayıp düşüyordu.
İnsan hiç istemeye istemeye konuşur mu?
Konuşuyordum işte…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta