Sessizlik çökünce yine geceye…
Gönlünü sun, ümitle O’na yalvar!
Alnını koyunca sonra secdeye…
Sonsuza uzanan, bir O’na yol var!
Kalkınca teheccüt için kıyama,
Güneş aleviyle kuşanır hilal!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta