Gece yarısı Kuğulu Park’ta bir çocuk dolaşıyor
Etrafını çevirmiş kudurmuş sokak lambalarının
Kılıç gibi keskin ahenkli bakışlarının altında
Karnı doymamış, perişan, ürkek bir çocuk dolaşıyor
Toplumdan uzak, kendinden uzak sessiz ağlamaların
Perdesini kaybetmiş umursamaz ahmak bakışların
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
