Gece Ve Yokluğun Şiiri - Salim Diyap

yoksun...
sensizlik bir sürüngen
düşlerimi kemiriyor ha bire,
etim geceye kanıyor kurbağaların çığlıklarında
yıldızlar soluyur ardı ardına.

yoksun...
yüreğimdeki çocuk sorularını ağırlaştırıyor
ateş böceklerinin yürek vuruşlarında canım yanıyor.

yoksun...
aysız kaldı karanlıklar
sergisini erkenden topladı yıldızlar,
dizginde tutarak suskunluğu
koşuşturdu ardı ardına
bir pencereye durdu
dışarısı kör,
güzelliğinin hakkını verir nazlanır
susar derinden
ses vermez seslenişlere

yoksun...
yorgun yüreğim
soğuk,
suskun ve ağır
geceye sensiz yaslanır