Gecenin soluk yüzüne dügümlenmiş yüregim.
Ortalık sessiz sakin sus pus olmuş yani.
Biraz da karanlık zifiri desem az degil hani.
İçimde bilmedigim anlam veremedigim sessiz çıglıklar var.
Biraz irkiliyorum biraz da korkuyor.
Cesaretimi topladıgım anda sensizligi fark ediyorum...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Güzel şiir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta