Karasını saçların yapardım uzun kış gecelerinde gökyüzünün.
O kadar uzun ve siyah. Yıldızları ben saçardım alabildine..
Hayret ederdi eş dost sıkılmazmısın bütün gece bakmaya.
Ben gökyüzünü sever, saçlarını seyrederdim. Anlamazlardı. Gece sen, yıldız sen ve ben.
Anlayamazlardı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta