Ve dolabın kapağını açınca geriye gitti zaman.
Bir gece vakti gizliden yemek yiyen bir çocukla buldum kendimi.
Pas tutan bir demirin arkadaşlığı çocukluğumun balkonlarında.
Eski bir evimiz vardı.
Yüklük, sedir, mabiyen ve hep korktuğum karanlık odası.
Ve bir de balkonu.
Benim ablamı ablamın beni dövmesi, üstüne abimin.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta